Medale Kwiatkowskiego

Laureaci medalu z roku 1994

Medal im. E. Kwiatkowskiego 100x91Port w Gdyni

Decyzja o budowie portu "przy Gdyni na Pomorzu" podjęta przez Sejm II Rzeczypospolitej 23 września 1922 r. stała się sygnałem do rozpoczęcia budowy Miasta. Razem z budową portu zaczęła się rozwijać więc Gdynia, która niebawem - 10 lutego 1926 roku - uzyskała prawa miejskie.
Ta wielka budowa przyciągnęła wybitnych ludzi z całej Polski. Trzeba tu wymienić nazwiska twórców idei i założeń budowy portu: wiceadmirała Kazimierza Porębskiego i inżyniera Tadeusza Wendy; szefa Towarzystwa Robót Inżynierskich inż. Jana Śmidowicza z którym 25 listopada 1920 r. podpisano umowę o budowie portu, a przede wszystkim nazwisko twórcy idei silnej gospodarki polskiej II Rzeczypospolitej - Eugeniusza Kwiatkowskiego, któremu Gdynia zawdzięcza - tak dynamiczny rozwój.
Port zawsze był znaczącym miejscem pracy dla tysięcy mieszkańców Gdyni i jej okolic. Z Portem związane jest życie wielu pokoleń Gdynian. Medal im. E. Kwiatkowskiego ma być uczczeniem wysiłku zarówno przy budowie portu, jak i potem w jego codziennej pracy. Medal ten ma też podkreślać - nierozerwalny związek organizmu Miasta z portem, który otwiera Gdynię i jej mieszkańców na wszechstronne kontakty z całym światem.
Powyższe uzasadnia, aby pierwszy Medal noszący imię Eugeniusza Kwiatkowskiego był nadany gdyńskiemu portowi.

Laureat medalu z 1994 r.
nadanie Medalu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego ZA WYBITNE ZASŁUGI DLA GDYNI - medal nr 1 - Port w Gdyni (URM nr LXVIII/646/94 z 10.02.94; Monitor nr 2, poz. 14)

Medal im. E. Kwiatkowskiego 100x91Szpital Miejski w Gdyni

Szpital Miejski przy Placu Kaszubskim jest związany z Gdynią od początku swego istnienia, czyli od 1928 roku, kiedy to został zorganizowany przez zgromadzenie sióstr św. Wincentego a Paulo. Już w 1921 roku raz w tygodniu przyjmował chorych mieszkańców wsi Gdynia dojeżdżający z Wejherowa lekarz.
Decyzje o organizacji szpitala podjęła ówczesna przełożona klasztoru, siostra Franciszka Berek, „za namowami władz miejskich", a w szczególności dra Bronisława Skowrońskiego, późniejszego dyrektora szpitala, Pewną rolę przypisuje się również ministrowi Eugeniuszowi Kwiatkowskiemu, który wizytując chorych robotników portowych osobiście nakłaniał przełożoną do założenia szpitala.
Wraz z rozbudową Gdyni powiększał się szpital sióstr miłosierdzia. W 1929 r. powstał oddział chirurgiczny, w 1930 r. rozpoczął w nim pracę dr Tadeusz Gerwel, późniejszy ordynator oddziału laryngologicznego. W 1932 r. powstał oddział położniczo-ginekologiczny, którego ordynatorem został dr Jerzy Krzyżanowski. W 1936 r. z części oddziału chirurgicznego powstał samodzielny oddział ortopedyczny, którego ordynatorem został czołowy polski ortopeda, dr Henryk Cetkowski. W 1939 r. szpital, który otrzymał tymczasem imię św. Wincentego a Paulo, liczył już 349 łóżek.
We wrześniu 1939 r. szpital pełnił rolę szpitala wojennego, udzielając pomocy wielu rannym żołnierzom obu walczących stron oraz ludności cywilnej. Następnie przejęli go Niemcy i zmienili na szpital wojenny (Marine Festungs Lazaret), zwalniając z pracy wszystkich polskich lekarzy.
W 1945 r., jeszcze podczas działań wojennych, pierwszym dyrektorem został dr Augustyn Dolatkowski, późniejszy kierownik Wydziału Zdrowia w Gdyni.
Godna podkreślenia jest wyjątkowa ofiarność pracowników szpitala w grudniu 1970 r. Udzielali oni wówczas pomocy dzień i noc, nie wracali do domów. Udało im się uchronić przed aresztowaniem wiele osób. Z powojenną historią szpitala najczęściej związane są takie nazwiska jak: dr Bolesław Hryniewiecki, dr Marian Teleszyński, dr Roman Okoniewski, dr L. Aleksandrowicz, dr Tadeusz Lorenc, dr Tadeusz Charamsa, dr Zygmunt Kasztelan, prof. Józef Jordan, dr Walentyna Jabłońska,, dr Witold Nowakowski, doc. Tadeusz Dyk, dr Jan Bederski, prof. Witold Tymiński, prof. Eugenia Częstochowska, prof. Danuta Rudnik, prof. Halina Foltyn, dr Janina Wlazłowska.
W momencie przyznawania medalu szpital posiadał 660 łóżek, rocznie przyjmował ok. 20 tys. pacjentów.

Laureat medalu z 1994 r.
nadanie Medalu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego ZA WYBITNE ZASŁUGI DLA GDYNI - medal nr 2 - Szpital Miejski w Gdyni (URM nr LXVIII/647/94 z 10.02.94; Monitor nr 2, poz. 15)

Medal im. E. Kwiatkowskiego 100x91Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia 1970 roku

Jednym z postulatów zgłaszanych przez strajkujące załogi zakładów pracy Wybrzeża w Sierpniu 1980 roku było zbudowanie pomników Ofiar Grudnia 1970 roku w Gdyni i Gdańsku. Dla zrealizowania tego zamierzenia powołano 2 października 1960 r. Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia 1970 Roku w Gdyni. Celem Komitetu, zapisanym w jego Statucie, było "zebranie funduszów i środków materialnych oraz budowa pomników ku czci tragicznie poległych w następstwie Wydarzeń Grudniowych 1970 roku. Środki na ten cel pochodzić będąca z dobrowolnych świadczeń pieniężnych od osób fizycznych. jak i prawnych."
Do 13 grudnia 1981 roku Komitet zebrał ok. 20 mln zł z różnych źródeł. 17 grudnia 1980 r. został odsłonięty i poświęcony Pomnik Ofiar Grudnia 1970 r. przy ul. Czechosłowackiej, do 14 sierpnia 1981 zagospodarowano teren wokół Pomnika. Równolegle trwały przygotowania do wzniesienia pomnika przy Al. Marsz. Piłsudskiego, 14 grudnia 1981 wyznaczono termin rozstrzygnięcia konkursu na projekt pomnika; tymczasowo wzniesiono w tym miejscu drewniany krzyż z napisem "Tu stanie pomnik Ofiar Grudnia 1970 roku”. Wspólnie z parafią NSPJ w Gdyni zbudowana została Kaplica Ludzi Morza.
W latach 1980-1981 Komitet organizował także uroczystości rocznicowe. Z inicjatywy Komitetu na początku grudnia 1981 wyemitowana została seria znaczków pocztowych poświęcona "Ofiarom grudnia 1970 roku - Gdynia". Celem upowszechnienia idei budowy pomników Ofiar Grudnia Komitet zorganizował w tym okresie wiele koncertów, imprez kulturalnych i sportowych, prowadzono także działalność wydawniczo-informacyjną. Członkowie Komitetu nawiązali współpracę z rodzinami ofiar Grudnia, przygotowywana była monografia poświęcona Wydarzeniom Grudniowym.
Wprowadzenie stanu wojennego przerwało działalność Komitetu. Na koncie Komitetu pozostało ponad 14 mln zł.
SKBPOG reaktywowany został 7 stycznia 1990 roku. Odzyskał, co prawda swoje pieniądze, ale Społeczna Komisja Rewindykacyjna odmówiła waloryzacji tej kwoty. 15 mln zł, które w 1981 roku pozwoliłyby na zbudowanie pięknego pomnika, dziesięć lat później stanowiły zaledwie kilka procent jego spodziewanych kosztów. Dlatego Komitet zwrócił się do społeczeństwa Gdyni z prośbą o wsparcie finansowe. Inicjatywę Komitetu wsparła także Rada Miasta Gdyni, uchwałą z dnia 27 października 1993 przekazując na jego konto kwotę 350 mln zł. Dzięki wysiłkom ludzi dobrej woli pomnik wzniesiono; 17 grudnia 1993 został odsłonięty i poświęcony. 
Od tamtej pory Komitet zajmuje się porządkowaniem terenu wokół pomnika, opiekuje się grobami ofiar Grudnia, utrzymuje kontakt i udziela pomocy rodzinom pomordowanych. Z archiwów Komitetu korzystała pani Wiesława Kwiatkowska podczas pisania "Grudniowej Apokalipsy”.

Laureat medalu z 1994 r.
nadanie Medalu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego ZA WYBITNE ZASŁUGI DLA GDYNI - medal nr 3 - Społeczny Komitet Budowy Pomników Ofiar Grudnia 1970 Roku (URM nr LXVIII/648/94 z 10.02.94; Monitor nr 2, poz. 16)

  • ikonaOpublikowano: 04.07.2006 00:00
  • ikona

    Autor: Marek Grześ

  • ikonaZmodyfikowano: 14.02.2018 12:30
  • ikonaZmodyfikował: Michał Kowalski
ikona