Cegielska Franciszka (1946 - 2000)

Urodziła się we Francji, wychowała w Szczecinie, gdzie w 1970 r. ukończyła Wydział Mechaniczny Politechniki. W 1975 r. ukończyła studia podyplomowe na Politechnice Gdańskiej.

Od 1973 r. była gdynianką. Jako wykładowca gdyńskiej Wyższej Szkoły Morskiej z powodów politycznych została zwolniona w 1987 r.

W 1989 r. zorganizowała Komitet Obywatelski NSZZ "Solidarność", obejmując jego przewodnictwo. Dwukrotnie: w maju 1990 r. i w czerwcu 1994 r. w wyniku wyborów samorządowych została radną i prezydentem Gdyni. Należała do rozmaitych gremiów inicjujących i opiniujących akty prawne, które mają na celu umocnienie roli samorządu gminnego; przez dwie kadencje pełniła funkcję wiceprezesa Związku Miast Polskich, od 1993 r. była członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego (zespołu ds. reformy służby zdrowia, zespołu ds. rozwoju regionalnego, zespołu zadaniowego ds. polityki strukturalnej w Polsce). Była orędowniczką coraz szerszego uczestnictwa w życiu społecznym organizacji pozarządowych. Jako jeden z czołowych polskich samorządowców była w latach 1992-94 delegatką do Rady Europy. Przewodniczyła do stycznia 1998 r. Radzie Banku Komunalnego w Gdyni. Od czerwca 1996 r. była przewodniczącą Rady Politycznej Regionu Pomorskiego Ruchu "Stu".

W wyborach do Sejmu RP, we wrześniu 1997 r. - została wybrana z listy AWS posłem Ziemi Gdańskiej. W Sejmie pełniła funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Finansów Publicznych, była członkiem Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej. Była wiceprzewodniczącą Polsko-Izraelskiej Grupy Parlamentarnej, członkiem Polsko-Szwedzkiej Grupy Parlamentarnej, przedstawicielem Sejmu i Senatu na Konferencje Parlamentarne ds. Współpracy w Regionie Morza Bałtyckiego.

W wyniku wyborów samorządowych 11 października 1998 r., w których uzyskała najwyższą liczbę głosów w województwie, została Przewodniczącą Sejmiku Wojewódzkiego. Od marca 1999 r. była Ministrem Zdrowia. W rankingach popularności polityków oceniana była wysoko jako skuteczny menadżer, tytan pracy, kobieta sukcesu. W lutym 2000 r. Rada Miasta Gdyni przyznała Jej najwyższe odznaczenie - "Medal imienia Eugeniusza Kwiatkowskiego" - za wybitne zasługi dla Gdyni. We wrześniu 2000 r. Franciszka Cegielska otrzymała Medal Honorowy Związku Miast Polskich.

Tydzień żałoby w Gdyni po śmierci Franciszki, niezliczone tłumy na Jej pogrzebie zadziwiły Polskę. W czasach upadku autorytetów, ten pogrzeb był szczególnego rodzaju manifestacją - nie tylko ogromnego żalu, że odszedł wspaniały człowiek, ale także akceptacji takiego stylu polityki, jaki uprawiała Franciszka.

Gdynianie darzyli Franciszkę Cegielską szacunkiem za mądrość, uczciwość, pracowitość, odwagę i szczerość, ale też - co już nie takie oczywiste wobec polityka - serdecznymi uczuciami i zaufaniem, którymi zwykle otacza się najbliższych - przyjaciół, rodzinę. Bo też i Franciszka kochała Gdynię i gdynian - z pasją, żarliwie, ponad wszystko... Pokochała nasze miasto i ono odwzajemniło się Jej miłością: pod Jej rządami rozkwitło. My byliśmy dumni, że Gdynia ma takiego Prezydenta, a ona, że jest Prezydentem Gdyni.

Franciszka mówiła:
- Mam pasję: jest nią miasto i samorząd.
- Lubię, jak się dzieje dużo i szybko i ... mądrze.
- W samorządzie chodzi o to, żeby ludzie nie pozostawali obojętni wobec spraw, które ich dotyczą.
- Polityk jest przezroczysty.
- Jeżeli kobieta chce do czegoś dojść, musi umieć i pracować dwa razy więcej niż mężczyzna..
- Nasze gdyńskie plany na przyszłość można ująć w trzech słowach: samorządność, dobrobyt i zdrowie.
- Najważniejszą naszą inwestycją jest oświata.
- Morze daje odwagę.

Oto myśli Franciszki Cegielskiej spośród wielu, które zawarła w setkach wywiadów, jakich chętnie udzielała dziennikarzom. Bardzo lubiła dziennikarzy i bardzo Jej zależało na tym, by przekonać ich do swoich racji, idei, planów. Wiedziała, że jeśli ich przekona, to przekona resztę świata. Wiedziała, że oni też Ją lubili za te zwarte, jędrne słowa. Była dla nich medialną lwicą...