Od 25 czerwca Muzeum Emigracji zaprasza na nową wystawę czasową „Klimaks”. Wystawa opowiada o relacji łączącej człowieka z jego środowiskiem naturalnym. Przedstawia ją z perspektywy wyjazdów Polaków do Ameryki Południowej na przełomie XIX i XX wieku. Zadaje także pytanie jak możemy budować bardziej partnerskie relacje z przyrodą i na nowo spojrzeć na historię polskich emigrantów w Ameryce Południowej. Zaprezentowana na wystawie historia wydarzyła się naprawdę, jednak nigdy nie została przedstawiona w taki sposób. Emigracja ta była częścią dynamicznych procesów społecznych, ekonomicznych i politycznych, kształtujących nowy porządek świata. Czy znana i przebadana historia o emigracji Polaków do Ameryki Południowej została opowiedziana w pełni? Co faktycznie o niej wiemy? Środowisko naturalne wpływało nie tylko na pracę polskich imigrantów, ale w znacznym stopniu determinowało ich kulturę, która przywiedziona do Ameryki Łacińskiej na przełomie XIX i XX wieku natrafiła na zupełnie nowe warunki. Pod ich wpływem zmieniała się i ewoluowała, tworząc nowy folklor. Obyczajowość, tradycje i zwyczaje z czasem wchodziły w dialog z lokalną kulturą, która naturalnie się z nią przenikała.„Klimaks” to nie tylko opowieść o losach polskich osadników. To przede wszystkim próba spojrzenia na kwestię migracji w szerszej perspektywie: jako wspólną wędrówkę ludzi, roślin, tradycji i idei.Słowo „klimaks” oddaje moment, gdy rzecz zmierza ku końcowi, ale wciąż nie osiąga finału. Ilustruje stan trwania w zawieszeniu, gdy kończy się jeden proces zmian, jednocześnie dając przestrzeń do kolejnego. Odwołanie się do jego idei otwiera pole do dyskusji nad trwałością tego, gdzie żyjemy, i zasad, według których to życie wiedziemy.Na ekspozycję składają się m.in.: cykl fotograficzny Marianny i Katarzyny Wąsowskich, poetyckie utwory Urszuli Zajączkowskiej oraz prezentacja skrzynki Warda i działalności Fundacji Biodiversitatis. Fundacja zajmuje się ochroną i badaniem zagrożonych gatunków roślin i zwierząt występujących na terenach leśnych w Kolumbii. Tej części towarzyszy również film w reżyserii Macieja Dydyńskiego „Stanhopea Tigrina”, z poetycką narracją Julii Fiedorczuk.Osią narracji projektu fotograficznego “Czekając na śnieg” Katarzyny i Marianne Wąsowskich jest historia polskich osadników przybyłych do Ameryki Południowej. Ekspozycja składa się z wykonanych przez autorkę zdjęć, archiwalnych dokumentów i rodzinnych albumów pochodzących z Argentyny i Brazylii. W dialog z obrazami wchodzi dziewięć krótkich form literackich, napisanych przez Urszulę Zajączkowską- poetkę, botaniczkę i artystkę.Na potrzeby wystawy zrekonstruowano skrzynkę Warda, czyli rodzaj specjalnego szklanego pudła, zaprojektowanego przez Nathaniela Bagshaw Warda w XIX wieku. Skrzynia ta służyła do transportu roślin, pozwalając masowo przewozić je między kontynentami i uprawiać tam, gdzie wcześniej nie występowały.Przestrzeń poświęcona działalności Fundacji Biodiversitatis przedstawia kilka możliwych scenariuszy zmian, których kierunki zależą od stopnia zróżnicowania biologicznego. Chodzi o całe uniwersum żywych organizmów, które jako część dynamicznych ekosystemów, wzajemnie na siebie oddziałują. Zniknięcie jednego może mieć kluczowe znaczenie dla całego łańcucha zależności. Obecnie trwa masowe wymieranie gatunków flory i fauny, a my wciąż nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie dzisiejszych i przyszłych konsekwencji tego procesu.Wystawa wpisuje się w szeroką dyskusję dotyczącą dziedzictwa kolonializmu, skutków antropocenu (wpływ człowieka na ekosystem i geologiczny system planety Ziemia), ale i ekologicznej odpowiedzialności muzeów. Dlatego też jej architektura została przekształcona z elementów poprzedniej ekspozycji: „Carboland”.Wstęp na wystawę jest bezpłatny.Wystawa będzie otwarta od 25 czerwca 2021 do 31 października 2021.Program wydarzeń towarzyszących wystawie zostanie ogłoszony wkrótce. Opublikowano: 14.06.2021 09:01 Autor: Paweł Jałoszewski (p.jaloszewski@gdynia.pl) Zmodyfikowano: 21.10.2021 09:10 Zmodyfikował: Paweł Jałoszewski