Oleksandra Rudik jest wolontariuszką Europejskiego Korpusu Solidarności, wykładowczynią na uczelni wyższej, miłośniczką książek i czarnej kawy. "1000 znaków Oleksandry" to autorskie recenzje tytułów, które znajdziecie w Bibliotece Gdynia. Oleksandra pisze w dwóch językach – ukraińskim i polskim. Dziś Biblioteka Gdynia poleca cztery recenzje Oleksandry i zaprasza do swoich filii po omówione książki. Jutro będzie po wszystkim -recenzja książki Jonasa T. Bengtssona „Życie Sus” Jonas T. Bengtsson i jego powieść "Życie Sus" pokazują czytelnikowi alternatywne, ukryte przed turystami życie duńskiej stolicy. Opowieść autora jest minimalistyczna, prawie pozbawiona szczegółów, a zdania są krótkie i ostre. Jego styl pomija wszystko, co zbędne, i pozwala w niespiesznym tempie wniknąć w fabułę.Sus mieszka samotnie w bloku usytuowanym w półkryminalnej dzielnicy Kopenhagi. Pali haszysz, ostrzy noże ze swojej dużej kolekcji i codziennie wykonuje testy. Test siły woli, poszukiwanie granicy strachu, kradzież, bójka, zabójstwo – wszystko to dokładnie notuje na liście wyzwań dla siebie i swojego trudnego życia.Niespodziewane wieści, które odwracają rutynę Sus do góry nogami, spadają ciężarem na ramiona dziewczyny i stwarzają problem wymagający trudnej decyzji. Dla Sus zaczyna się balansowanie na cienkim ostrzu noża, a to, czy spadnie, czy zachowa równowagę, zależy tylko od niej. Завтра все закінчиться- Йонас Т. Бенгтссон «Життя Сус»Йонас Т. Бенгтссон та його роман «Життя Сус» показують читачеві альтернативне, приховане від туристів життя датської столиці. Розповідь автора мінімалістична, майже позбавлена деталей, а речення короткі та гострі. Його стиль «зрізає» все зайве, дозволяє не відволікаючись та не поспішаючи заглиблюватись у сюжет. Сус мешкає сама в багатоповерхівці напівкримінального району Копенгагену. Палить гашиш, гострить ножі зі своєї чисельної колекції та щодня проходить тести. Випробування сили волі, пошук межі страху, крадіжка, бійка, вбивство – все це вона дисципліновано занотовує до списку викликів самій собі та своєму непростому життю. Неочікувана новина, яка перевертає буденність Сус з ніг на голову, лягає тягарем на плечі дівчини і створює проблему, що потребує прийняття непростого рішення. Для Сус починається балансування на тонкому лезі ножа і чи впаде вона або збереже рівновагу – залежить тільки від неї. Dawno temu i teraz - książka Sigríður Hagalín Björnsdóttir „Święte Słowo” jest moim pierwszym spotkaniem z literaturą islandzką. To opowieść o niezwykłym rodzeństwie. Wydaje się, że brat i siostra są jedną osobą podzieloną na dwie części. Edda, zamknięta w sobie introwertyczka uwielbia zanurzać się w czytaniu, swobodnie pływa w oceanie słów, ale staje się całkowicie zagubiona, gdy musi przebywać wśród ludzi. Nieśmiały Einar gubi się w świecie liter, niezdarnie splata słowa, ale zawsze działa jak pomost między siostrą a otaczającym ją światem. Kiedy Edda nagle znika, będzie szukał siostry we wspomnieniach z dzieciństwa, odkrywając przy tym bolesne tajemnice. Einar stanie przed filozoficznym pytaniem: czy potrzebujemy języka i słów, aby zrozumieć siebie oraz innych? Powieść rozgrywa się w dwóch płaszczyznach czasowych: „dawno temu” i „teraz”. Autorka umiejętnie łączy opowieści, aby zbiegały się w jedną, a następnie rozgałęziały w różnych kierunkach. Czytelnik jest zanurzony w splecionych losach pozornie różnych ludzi. Ich związek, czasem ledwo zauważalny, jest niezwykle silny. Powieść trzyma w napięciu i nie puszcza do ostatniej strony. Pozostawia echo świętych słów – w końcu wypowiedzianych na głos. Раніше і зараз - Книга Сігрір Хагалін «Святе слово» – моє перше знайомство з літературою Ісландії. Це історія про незвичайних брата і сестру. Вони ніби одна особистість розділена надвоє. Замкнена в собі Едда з головою пірнає в читання, вільно плаває в океані слів, але стає цілковито розгубленою серед людей. Несміливий Ейнар губиться у світі літер, невміло сплітає між собою слова, але завжди виступає у ролі містка між сестрою і навколишнім світом. Коли Едда несподівано зникає, саме йому доведеться вирушити на пошуки сестри слідами спогадів дитинства, відкриваючи болючі секрети, які так довго зберігав у собі. Перед Ейнаром постане філософське питання: чи потрібні мова і слова щоб розуміти один одного і самих себе? Але чи отримає він на нього відповідь? Книга розділена на «тут», «раніше» і «зараз». Авторка вміло поєднує історії так, щоб вони то сходились в одну, то розгалужувались в різних напрямках. Читач занурюється в сплетені між собою долі на перший погляд занадто різних людей, чий зв’язок іноді ледь помітний, але неймовірно сильний. Цей роман до останньої сторінки тримає міцно і не відпускає, лишаючи по собі відлуння святих, нарешті вимовлених уголос слів. Małżeństwo buduje się na kłamstwach - recenzja książki „Fatum i furia” Lauren Groff „Fatum i furia” Lauren Groff to opowieść o małżonkach – Mathildzie i Lancelocie. W literaturze wiele razy pisano o żonach i mężach, jednak historia tych dwojga jest wyjątkowa. Czytelnik odgrywa w niej rolę zewnętrznego obserwatora, którego zadaniem jest dokładne przyjrzenie się mrocznemu sekretowi, na którym – warstwa po warstwie – budowana jest fabuła.Lancelot (Lotto) i Mathilda są szczęśliwi. Idealnie się uzupełniają. Przyjaciele i wielu znajomych zazdroszczą im tego „nieskazitelnego” szczęścia. Ale życia tych dwojga nie można nazwać prostym i beztroskim: trudności finansowe, problemy z mieszkaniem i pracą stają się ich stałymi towarzyszami. A jednak nie wpływa to na ich związek tak, jak to zwykle bywa. Małżonkowie zbliżają się coraz bardziej i wydaje się, że poziom ich zaufania jest tak wielki, że nie może być między nimi tajemnic.W czym więc tkwi szkopuł? Oto i on. Zewnętrzny obraz związku różni się od rzeczywistości. W jaki sposób? Teraz zaczyna się robić ciekawie… Шлюб будується на брехні - «Долі та Фурії» Лорен Гроф«Долі та Фурії» Лорен Гроф – це історія про сімейну пару та їх взаємини. Подібних в літературі чимало, але ця трохи не така, як усі інші. Тут читач виконує роль стороннього спостерігача, завдання якого дивитися уважно, щоб розгледіти те важливе «щось», на якому шар за шаром будується сюжет.Ланселот (Лотто) і Матильда щасливі разом. Вони ідеально доповнюють одне одного. Друзі та численні знайомі заздрять їх засліплюючому щастю. Але життя цих двох не назвеш простим та безтурботним: фінансові труднощі, проблеми з житлом і роботою перетворюються в їх постійних супутників на довгі роки. Дивним чином це не впливає на їхні стосунки так, як це зазвичай відбувається. Вони все більше і більше зближуються, «розкриваються» один перед одним. Здається, що рівень довіри між ними настільки великий, що ніяких секретів між ними не було і бути не може.Де підступ? Так ось же він. Справа в тому, що так це виглядає зі сторони, а насправді картина зовсім інша.Яка? А ось тут і починається найцікавіше. Osobista, czarno-biała historia - recenzja powieści graficznej „Persepolis” Marjane Satrapi „Komiksy nie są poważne” – to dość powszechna opinia. Komiksy kojarzą się z wesołymi rysunkami, dowcipnymi liniami i zabawnymi bohaterami. Ale doświadczony czytelnik i prawdziwy miłośnik tego gatunku wie, że komiksy mogą opowiadać różne historie: zabawne, smutne, a czasem nawet tragiczne. „Persepolis” Marjane Satrapi to autobiograficzna powieść graficzna o dzieciństwie i młodości w Iranie podczas rewolucji islamskiej. Autorka opowiada nie tylko o przemianach w kraju, ale także o przemianach osobistych: trudnej drodze do emancypacji i europeizacji, porzuceniu tradycyjnego światopoglądu na rzecz bardziej nowoczesnego i niezależnego. Minimalistyczna, czarno-biała grafika ilustruje wydarzenia, które zmieniły życie irańskiego społeczeństwa, całkowicie odwracając kierunek jego rozwoju. Powieść pełna nieopisanej tęsknoty, która jest znana każdemu, kto opuścił dom i swój kraj bez możliwości powrotu. Особиста чорно-біла історія - «Персеполіс» Марджан Сатрапі «Комікс – це несерйозно» – досить поширена думка, адже комікси асоціюються з яскравими картинками, дотепними репліками, та смішними персонажами. Але досвідчений читач та справжній поціновувач жанру знає, що комікси можуть розповідати різні історії: веселі, сумні, а іноді навіть трагічні. «Персеполіс» Марджан Сатрапі – це автобіографічний графічний роман про дитинство і юність в Ірані під час Ісламської революції. Авторка розровідає не тільки про трансформаціі всередині країни, але і про особисті перетворення: непростий шлях до емансипації та європеїзації, відмову від традиційного світогляду на користь більш сучасного та незалежного. Мінімалістична чорно-біла графіка ілюструє події, які змініли життя іранського суспільства, розвернувши напрямок його розвитку в зовсім інший бік подалі від прогресу. Роман сповнений невимовною тугою, яка знайома кожному, хто покинув свій дім без можливості повернутися. Opublikowano: 16.07.2020 13:00 Autor: Przemysław Kozłowski (p.kozlowski@gdynia.pl)