Talent pasterski Zdolności pasterskie psy, rzecz jasna, odziedziczyły po swoich przodkach – wilkach polujących w grupie. W pracy używają wzroku, głosu, chwytu oraz ruchu. Duże znaczenie ma również ich umiejętność komunikowania się z człowiekiem, dostrzegania i rozumienia jego subtelnych gestów. Zdolność i chęć do współpracy z pasterzem czynią psy pasterskie doskonałymi partnerami farmerów. Zachowaniami wilków podczas polowania rządzą genetycznie zaprogramowane instrukcje. Wilki polujące osaczają ofiarę tworząc zacieśniający się wokół niej krąg. Taktyka opiera się na czterech zasadach: po lokalizowaniu ofiary wszystkie osobniki powinny podejść do niej na tą samą odległość dystans pomiędzy polującymi drapieżnikami znajdującymi się po lewej i po prawej stronie powinien być taki sam. jeden z wilków oddala się i niepostrzeżenie zaczaja na ofiarę. Przypada do ziemi i czeka, aż reszta stada zapędzi ofiarę w jego stronę. W przypadku psa pasterskiego jeden osobnik stara się wykonać wszystkie te czynności sam, dlatego biega dookoła stada starając się wypełnić role nieobecnych towarzyszy, zajmując po kolei ich miejsca. Oddalające się zwierzęta zagania do środka utrzymując stado w zwartej grupie. Od czasu do czasu przypada do ziemi i obserwuje. „Jest to ekspresja zachowań zaczajonego wilka. Z tej pozycji wydaje się nakazywać wzrokiem owcy, która śmiała oddzielić się od reszty stada, by powróciła na swoje miejsce. Kiedy już stado stanowi jednolitą grupę, pies powraca do zataczania kręgów wokół niego, podejmując działania naśladujące otaczanie zwierzyny przez wilczą watahę.” czwarta zasada wiąże się z kierowaniem stadem i zaganianiem stada w określone miejsce. "wilki potrafią zagonić stado bizonów, antylop lub jeleni w miejsca, gdzie ich ruchy są ograniczone ukształtowaniem terenu, jak np. skalne urwiska lub zbiorniki wodne. Kiedy stado ma ograniczone możliwości ucieczki, łatwo je rozproszyć i oddzielić pojedyncze osobniki. Wilki przeprowadzają tę operację szybkimi, czołowymi wypadami na zwierzęta, które biegną wówczas w przeciwnym kierunku. Drogę pędzonego stada można również zmienić podgrzaniem nóg lub boków zwierząt. Owczarki posługują się samą strategią do zaganiania niesfornych członków stada”. Lucky Lucky – pies pasterski, zaganiający był przedstawicielem rasy bouvier de flandres. Duża, silna Lucky należała do prezydenta Stanów Zjednoczonych Ronalda Regana. Obecność dziennikarzy i kamer nigdy nie onieśmielała suki toteż, przekonana o konieczności spełnienia swoich pasterskich obowiązków często, ku radości obserwatorów, usiłowała, „zaganiać” głowę państwa podgryzając prezydenta w pięty, podobnie zachowywała się wobec gości Regana. Wkrótce z powodu „podszczypywania” zachowania typowego dla owczarków zachowania, Lucky została zesłana na ranczo w Kalifornii, gdzie do woli mogła oddawać się swoim biologicznym potrzebom. Opracowanie: Aneta Stec źródła: "Inteligencja psów" S. Coren Opublikowano: 19.05.2014 07:22 Autor: Administrator