Rozmówca: Vilmos Csányi Rozmawiała: Claudia Kawczynska (Kontynuacja rozmowy) Claudia Kawczynska: Więź pomiędzy ludźmi i psami istnieje ponieważ psy przyjmują cechy podobne do tych ludzkich. Czy mógłby Pan podać jakieś przykłady? Czy można też powiedzieć, że ludzie „przyjmują” cechy psie; albo czy przynajmniej niektóre ludzkie cechy ewaluują z powodu psów, takie jak redukcja naszego zmysłu węchu. Vilmos Csányi: Psy faktycznie przyjęły cechy podobne do ludzkich. Na przykład, psy tworzą więź z ich właścicielami i bardzo prawdopodobnie tworzą więź (przynajmniej do pewnego stopnia) z innymi członkami grupy należącej do ich właścicieli. To przypomina więź, którą mają dzieci w stosunku do ich matek. Co więcej pokazujemy, że nawet dorosłe psy (żyjące w schroniskach) bardzo łatwo tworzą więź z człowiekiem (nawet po kontakcie z człowiekiem trwającym około 30 minut). Rozwijanie się więzi pomiędzy dorosłymi osobnikami jest znów cechą ludzką.Istnieje sugestia, że psy i ludzie wspólnie ewaluują, ale na ten moment nie ma na to jasnych dowodów. Można by przyjąć, że w pewnym stopniu ewolucji człowieka, grupy ludzkie dzielące życie z psami czerpią więcej korzyści niż te grupy, które unikają psów. Psy mogą być pomocne, na przykład przy utylizacji śmieci (jedzenie), ogrzewanie ludzi podczas mroźnych nocy oraz przez alarmowanie ludzi w związku z potencjalnymi niebezpieczeństwami. Niektóre z tych funkcji, możemy jeszcze zaobserwować wśród plemion żyjących w odległych miejscach w Afryce czy Australii.Aczkolwiek trudno jest dostarczyć dowodów, że takie zachowanie było powodem zmian cech ludzkich. Taki dowód pokazuje, że istnieje dalszy trend zmiany postrzegania psa przez człowieka, spowodowany długim okresem przebywania z nim. C.K.: Pana badania nad zdolnościami psów i szympansów do rozumienia ludzi oraz naszych sygnałów były przeprowadzone przed tymi opublikowanymi w roku 2004. Dlaczego Pana badania nie były tak popularne? V.C.: Zaczęliśmy nasz program w roku 1994. W tym czasie nikt w społeczności etologicznej nie pracował z psami, więc musieliśmy rozwijać nasze badania metodą prób i błędów. Nasze pierwsze badania zostały opublikowane w 1998 r. po tym jak zostały odrzucone przez wiodący magazyn, z uwagi na to, że były rzekomo niewiarygodne.Innymi słowy były po prostu za dobre, żeby mogły być prawdziwe. Ci dziennikarze prawdopodobnie nigdy nie posiadali psów. Mieliśmy jakiś udział w grupie Hare w Niemczech i ta grupa badawcza opublikowała swoje badania w magazynie „ Science” w roku 2002. Byliśmy ostrożniejsi w naszych badaniach i analizach, dlatego też mogliśmy opublikować nasze obserwacje nad różnicami pies - wilk w biuletynie naukowym Current Biology (Current Biology 13, no. 9 : 763-767). Opublikowano: 19.05.2014 07:01 Autor: Administrator