Konsekwencje życia w rodzinie, w której istnieje problem uzależnienia rodzica (alkoholizm, narkomania, patologiczny hazard i inne) dotykają każdego członka rodziny. W największym stopniu dotykają dziecko, które jest zależne od rodziców. Osoby dorosłe mają możliwość decydowania o sobie i kierowania swoim życiem, natomiast dziecko nie decyduje o swoim życiu z przyczyn od niego niezależnych. Jest zdane na rodzica. Niepokojący jest fakt, iż wielu rodziców tę naturalną zależność wykorzystuje eksponując swoją siłę i przewagę. Rzeczywistość jaka otacza dziecko jest zagrażająca i skomplikowana. Dostarcza mu wielu bolesnych przeżyć. Uczucia, które mu trwale towarzyszą to lęk o siebie i rodzinę, o pijącego rodzica, jego zdrowie i życie oraz złość i nienawiść, których powody nie zawsze są dla niego łatwe do zrozumienia. Atmosfera wychowawcza nie służy rozwojowi dzieci, które wciąż żyją w poczuciu zagrożenia wynikającego z konfliktów między rodzicami, awantur nierzadko wywołanych zmianami nastrojów osoby uzależnionej od alkoholu.Dziecko odczuwa poczucie krzywdy, niezrozumienie, często pozostawione jest same sobie, a potrzeby stara się zaspokoić samodzielnie. Wiele energii i czasu pochłania mu zadowalanie rodziców. Niezmiernie ważna dla dziecka jest aprobata rodzica. W jego oczach się przegląda, buduje swoje poczucie wartości. W zależności od tego czy rodzic dobrze o nim mówi czy źle, tak dziecko patrzy na siebie, adekwatnie do opinii rodzica na jego temat. Dziecko nie będzie o sobie dobrze myślało, jeśli nie będzie chwalone, doceniane, jeśli jego zasoby - dobre strony, umiejętności nie będą wzmacniane przez rodzica.Dziecko jest gotowe zrobić wiele by usłyszeć pochwałę od rodzica. Zdarza się, iż w imię miłości do rodzica, zaniedbuje siebie, nie patrzy na swoje potrzeby - bo nie jest tego nauczone. Nie wykorzystuje swojej energii na rozpoznawanie własnych potrzeb i w miarę możliwości zaspokajanie ich, ale traci ją na zaspokajanie potrzeb rodziców. Rodzic wyraża taką postawę rodzicielską, która powoduje odczuwanie przez dziecko poczucia winy. Uczucie to wynika nierzadko z bezpośrednich sygnałów od rodziców, którzy sugerują mu, że przez niego rodzic pije, że jest przyczyną kłótni bądź zdenerwowania rodziców. Dziecku towarzyszy poczucie winy za picie rodzica. Oskarża siebie o nieskuteczne starania powstrzymania rodzica przed nałogiem. Stara się zorientować, co mogłoby zrobić lub, w jaki sposób być lepszym dzieckiem. Gdy dziecko jest małe, stara się dopasować do istniejącej sytuacji rodzinnej i zadowolić rodzica, między innymi przybierając role w rodzinie, o których była mowa w wcześniejszych artykułach. Gdy dziecko dorasta, zauważa niewłaściwe zachowanie rodziny, co powoduje, że odsuwa się od rodzica uzależnionego. W wyniku odczuwanego napięcia zamyka się w swoim zbuntowanym świecie, na przykład odurzając się, popadając w inne nałogowe zachowania, oddziela się od rodziny. Mimo, iż nie akceptuje takiego zachowania u rodzica bywa, iż sam popada w uzależnienie.Rodzina dotknięta problemem uzależnienia jest szczególnym miejscem, w którym pomimo, iż problem ten niszczy każdego członka, nie mówi się o nim, co powoduje trwanie w trudnej sytuacji i nierozwiązanie problemu. Uświadomienie sobie problemu, to pierwszy krok w kierunku zmiany. Pomocy osobom uzależnionym i ich rodzinom udziela Ośrodek Profilaktyki i Terapii Uzależnień ul. Reja 2a tel. 58 621 61 35 oraz ul. Chrzanowskiego 3/5 tel. 58 620 88 88. Opublikowano: 07.05.2015 00:00 Autor: Małgorzata Omachel - Kwidzińska (m.omachel@gdynia.pl)