O główny laur Nagrody Literackiej Gdynia co roku walczą autorzy najlepszych książek w czterech kategoriach: esej, poezja, proza i przekład na język polski. Na Gdynia.pl prezentujemy sylwetki tegorocznych nominowanych. Dziś przyjrzymy się bliżej najlepszym prozaikom i ich powieściom. W ubiegłych tygodniach na naszej stronie internetowej przybliżyliśmy nominowanych w kategoriach esej oraz poezja. Za tydzień naszą uwagę poświęcimy autorom najlepszych tłumaczeń.Natomiast już dziś przyjrzymy się nominowanym do nagrody prozaikom. Krzysztof Bartnicki, Myśliwice, Myśliwice Książka Krzysztofa Bartnickiego zachwyca, a może raczej zaskakuje i zachwyca. (...) To dzieje Myśliwic/Mysłowic skazanych wśród zgiełku historii na „cichą potępiałość” (może „otępiałość”), dodajmy - dzieje przejmujące. Myśliwice na uskoku tektonicznym historii; drgające od wstrząsów, a jednocześnie sennie pogrążone w swojej „potępiałości”. Myśliwice, gdzie powidoki (a może raczej „przedwidoki”) wielkiego portu na Przemszy roztaczają przed nami także historię wyobrażoną, ale fikcja pięknie splata się tu z rzeczywistością.Krzysztof Bartnicki (ur. 1971) – pisarz, tłumacz, teoretyk przekładu (autor pojęć „przekład krzyżowy” i „dominanta teleologiczna”). Doktor Uniwersytetu w Jenie. Opatrzył przypisami zbiór chińskich traktatów Fu wojny. Tłumacz Dróżdża, Leśmiana, Joyce’a (Finnegans Wake, dwuipółkrotnie). Tłumacz literatury na dźwięk, obraz, film; jego koncepcje intersemiotyczne omawiano m. in. w Polsce, Irlandii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech i we Włoszech. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006) i Marszałka Województwa Śląskiego (2020). Laureat Nagrody Literatury na Świecie (2012), Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO (2021) i in. Autor/współautor wielu słowników. Pracował w branży fonograficznej, górnictwie, energetyce i finansach, na poczcie i kolei, w szkołach, rowach i malinach. Ewa Jarocka, Skończyło się na całowaniu „Są dusze nieuleczalne i stracone dla reszty społeczeństwa” - zwykł mawiać Antonin Artaud, a „Skończyło się na całowaniu” Ewy Jarockiej to psychedeliczny horror mrocznego umysłu szalonej bohaterki mającej wizje aniołów i demonów, a wszystko to podlane satanicznym humorem i antykatolickimi tyradami.Obowiązkowa lektura na wszystkich katechezach, ogłoszeniach parafialnych i w seminariach duchownych, bo przecież „rzecz dzieje się w Polsce, czyli wszędzie” - jak podobno pisał Michel Foucault.Utopatja w wydaniu czystym!Ewa Jarocka (ur. 1980) – magistra sztuki, pisarka, poetka, malarka. Absolwentka SL-A przy UJ. Autorka trzech tomów: nie ma dobrych ludzi (Wrocław, 2016), Dno cekina (Wrocław, 2017), cienie piszczących psów (Łódź, 2020) – za debiut nagrodzona na XIII Festiwalu Złoty Środek Poezji w Kutnie; za dwa pierwsze nominowana do nagrody wARTo 2017 i 2018; za ostatni nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia 2021 – oraz książek prozą Nie zostawia się dziecka w niebie (Gdańsk, 2019) i Dresik (Kraków, 2020). Mateusz Pakuła, Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję Prozatorski debiut dramatopisarza i reżysera teatralnego młodszego pokolenia. Literacki zapis ostatnich miesięcy przed śmiercią ojca autora. Metafizyczny esej materialisty i ateisty.To konfrontacja z sytuacją śmiertelnej choroby w rodzinie, ale i rzecz o instytucjach opiekuńczych, które w tak ekstremalnej sytuacji kompletnie zawodzą. Szpital, Kościół i rodzina – z tych trzech instytucji udaje się obronić jedynie rodzinie. Więc jest to rzecz o rodzinie w najtrudniejszej sytuacji. O cierpieniu, które jest skandalem. O czułości i bliskości, które zalewa gniew, bezradność, rozpacz i wściekłość. To w końcu krzyk przeciwko nielegalności eutanazji.Mateusz Pakuła (ur. 1983) – pochodzi z Kielc, mieszka w Krakowie, studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, ukończył dramaturgię na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej PWST. Jest dramatopisarzem, adaptatorem, reżyserem teatralnym i radiowym. Laureat m.in. Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Wydał sześć książek z dramatami. Edward Pasewicz, Pulverkopf Jak opowiedzieć o tym, czego nie wiemy? Meseritz (dziś Międzyrzecz, Polska), kilkadziesiąt lat po wojnie. Miasto wciąż zaludniają duchy przeszłości, dawne uprzedzenia i historie, o których mówi się wyłącznie w czterech ścianach rodzinnych domów. Niemal zawsze ukradkowo, ściszonym głosem, aby nie usłyszał ich nikt niepowołany.Nastoletni Patryk Werhunt znajduje pływające w Obrze zwłoki jednego z sąsiadów. Okoliczności śmierci są niejasne, a cień podejrzenia pada na wkraczającego w dorosłość chłopaka. Traumatyczne wydarzenie staje się pretekstem do snucia rozległej i skomponowanej misternie niczym fuga opowieści o splątanych losach: Polaków, Żydów, Niemców, Sowietów oraz ich potomków. Opowieści, której motywem przewodnim jest obsesyjne poszukiwanie prawdy o losach niemieckiego kompozytora Norberta von Hannenheima. To także rzecz o byciu odmieńcem, kundlem, w chwilach, kiedy życie i historia nie dają innego wyboru.Edward Pasewicz (ur. 1971) – poeta, pisarz, dramaturg i kompozytor. Za swoją twórczość poetycką, m.in. za tomiki „Drobne! Drobne!” i „Pałacyk Bertolta Brechta”, wielokrotnie nominowany do głównych nagród literackich. Jego wiersze były tłumaczone na 11 języków. Autor powieści kryminalnej „Śmierć w darkroomie”. Krzysztof Pietrala, Story Jones „Przypomniała mi się atmosfera okresu, który w skrócie nazywają „lata dwudzieste”, tak jak ją odczuwałem, należąc do pewnego pokolenia i pewnej formacji umysłowej – urok mistyfikacji intelektualnej, paradoksów historii, fantazji Wellsa i pomysłów Chestertona, marzenia o połączeniu treści sensacyjnej z myślą filozoficzną, smak do niesamowitości, uroki podmiejskich mitologii, jak to nazywa w pewnym tekście Borges. W tych czasach powinowactwo prozy konceptualnej z poezją wydawało się tak oczywiste, że każdy, kto pisał wiersze i groził, że przerzuci się do prozy, o nic innego nie był posądzany.”Lata dwudzieste zatoczyły koło, a wraz z nimi powinowactwo prozy konceptualnej z poezją – jak to nazywa w pewnym tekście Adam Ważyk – wróciło niczym groźba. Jones.Krzysztof Pietrala – publikował w Małym Formacie. Migał kolorami m.in. na Cracow Art Week KRAKERS i Ha!Wangardzie. Napisał „Story Jones” (METH, 2021). Mieszka w Krakowie i na Pradze I.Koniecznie odwiedźcie naszą stronę w przyszłą środę. Przybliżymy wtedy sylwetki nominowanych w kategorii przekład na język polski. Opublikowano: 03.08.2022 11:49 Autor: Paweł Kukla (p.kukla@gdynia.pl) Zmodyfikowano: 19.08.2022 11:26 Zmodyfikował: Paweł Kukla