Aktualności

Śmieszka czy srebrzysta? Jak rozpoznać gatunki mew

Codziennie spotykamy je nad morzem i... w mieście / fot. Dominika Sobiech

Codziennie spotykamy je nad morzem i... w mieście / fot. Dominika Sobiech

W Gdyni można je spotkać wszędzie i o każdej porze roku. Nawet jak ich nie widać, to z pewnością słychać. Mowa o mewach. W Gdyni spotykamy kilka gatunków tych ptaków: śmieszki, siwe, siodłate i srebrzyste. Ale na świecie jest ich znacznie więcej – około 60. Jak rozpoznać, z którym gatunkiem mamy do czynienia?

 
Mewy to ptaki charakterystyczne dla terenów nadmorskich. Nikogo więc nie dziwi ich obecność w naszym mieście. Można je spotkać o każdej porze roku, spacerując po plaży, bulwarze czy molo w Orłowie. Ale okazuje się, że ptaki te nie ograniczają się jedynie do linii brzegowej. Często zapuszczają się w głąb miasta, gdzie gniazdują na dachach budynków. Co nie zawsze cieszy się aprobatą mieszkańców i... przechodniów.

W Gdyni lub okolicy stale gniazduje kilka gatunków mew, m.in. śmieszka, siwa, srebrzysta czy siodłata. Natomiast kolejne odmiany można zaobserwować podczas ptasich wędrówek. Przykładem jest mewa żółtonoga, która przez nasze miasto przelatuje w drodze ze Skandynawii do Afryki. Ponadto zdarzają się gatunki spotykane okazjonalnie w tej części świata. Przykładami są mewa orlica czy mewa ochocka.

Każdy łatwo rozpozna mewę na tle innych ptaków. Mają one białe pióra, żółto-pomarańczowy dziób, płetwiaste nogi i charakterystyczną w locie sylwetkę. Poza tym wydają charakterystyczne dla siebie dźwięki. Sprawa się jednak komplikuje, gdybyśmy mieli odróżnić konkretne gatunki mew. Okazuje się, że w przyrodzie występuje ich około 60.


– Mewy są szczególnie trudne. Jest cała grupa gatunków, które się nie wykształciły do końca, są do siebie bardzo podobne, krzyżują się w przyrodzie. Wśród „ptasiarzy” na świecie panuje powszechne przekonanie, że nauczyć się odróżniać mewy od siebie to jeden z wyższych poziomów doświadczenia – mówi Szymon Bzoma, ornitolog z Gdyni, prezes Grupy Badawczej Ptaków Wodnych KULING . 

Jak odróżnić poszczególne gatunki mew?


Mewa siwa
Mewa siwa, fot. Kathy2408 (praca własna)

Mewa siwa (lub pospolita) jest podobna do mewy srebrzystej, tylko mniejsza. U samców dominuje kolor biały, ale grzbiet i górna powierzchnia skrzydeł są niebieskoszare. Mewa siwa ma też czarne końce skrzydeł z białymi plamami na skrajnych lotkach. Samiczki są z wierzchu jasnobrązowe.
 
Mewa srebrzyste jest duża, porównywalna nawet wielkością do kruka. U tego gatunku brak widocznych różnic między samicą a samcem. W naszym kraju jest nielicznym osiadłym gatunkiem lęgowym. To ptak długowieczny, który dożywa 30 lat.

Dziób – początkowo ciemny, z wiekiem staje się żółty, z czerwoną kropką na końcu. Upierzenie dorosłego osobnika białe, grzbiet szary, końce skrzydeł czarne. Ubarwienie nóg zmienne w zależności od podgatunku (przeważnie różowe, rzadziej żółte).

Mewę srebrzystą można poznać po swoistym rechocie. Potrafi też wydobywać z siebie przeciągłe rżenie.

Mewa srebrzysta
Mewa srebrzysta, fot. Szymon Bzoma

Mewa śmieszka to najpospolitsza z mew. Nie ma dymorfizmu płciowego. W szacie spoczynkowej poznać ją można po ciemnej plamie usznej oraz po czerwonym dziobie i nogach. A w okresie godowym po ciemnobrązowej głowie. W locie jest rozpoznawana po białym pasie na przedniej części skrzydła.

Mewa śmieszka
Mewa śmieszka, fot. Hans Hillewaert

Mewa siodłata jest większa od kruka. W Polsce jest gatunkiem nielicznym, regularnie zimującym oraz na przelotach. Ma masywny żółty dziób z pomarańczową plamką, dużą głowę i stosunkowo grubą szyję. Tułów krępy. Wierzch ciemny, kontrastujący z resztą ciała, spód biały, a nogi bladoróżowe. Brak dymorfizmu płciowego, występuje u nich jedynie dymorfizm sezonowy.

Mewa siodłata
Mewa siodłata, fot. Len Blumin

A Wy, które gatunki najczęściej spotykacie na spacerze #wGdyni?

  • ikonaOpublikowano: 13.07.2023 14:43
  • ikona

    Autor: Magdalena Śliżewska (m.slizewska@gdynia.pl)

  • ikonaZmodyfikowano: 13.07.2023 16:10
  • ikonaZmodyfikował: Karolina Szypelt
ikona