Orzecznictwo do celów pozarentowych

Podstawa prawna: Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z dnia 27 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2011 r., Nr 127, poz. 721 z późn. zm.)
Stan prawny na dzień 16.02.2015 r.

Orzecznictwem do celów pozarentowych (wynikających z Ustawy oraz stanowiących podstawę do przyznania ulg i uprawnień wynikających z odrębnych przepisów) zajmują się:

powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności (jako pierwsza instancja),
wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności (jako druga instancja).

Właściwość miejscową powiatowego i wojewódzkiego zespołu ustala się według miejsca stałego pobytu w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Dla osób mieszkających w Gdyni na stałe jest to:
Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności
ul. Władysława IV 43 (II piętro)
81-395 Gdynia
tel. 58 880 83 78
e-mail: pzon@gcz.gdynia.pl
jako pierwsza instancja.

oraz

Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności
ul. Okopowa 21/27
80-819 Gdańsk
tel. 58-307-74-08
jako druga instancja.

Od orzeczenia Powiatowego Zespołu przysługuje odwołanie w ciągu 14 dni do Wojewódzkiego Zespołu za pośrednictwem Powiatowego Zespołu.
Od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Wojewódzkiego Zespołu, który orzeczenie wydał. Jeżeli wojewódzki zespół uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, wydaje orzeczenie, w którym uchyla lub zmienia zaskarżone orzeczenie.

W przypadku osób:

bezdomnych,
przebywających poza miejscem stałego pobytu ponad dwa miesiące ze względów zdrowotnych lub rodzinnych,
przebywających w zakładach karnych i poprawczych,
przebywających w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej

właściwość miejscową zespołu orzekającego o niepełnosprawności określa się według miejsca pobytu tych osób.

Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

Ustawa ustala trzy stopnie niepełnosprawności:
- znaczny - osoba z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagająca, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.
- umiarkowany - osoba z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagająca czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.
- lekki - osoba o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.
Przy czym niezdolność do samodzielnej egzystencji określona została w Ustawie jako naruszenie sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym zaspokajanie bez pomocy innych osób podstawowych potrzeb życiowych, za które uważa się przede wszystkim samoobsługę, poruszanie się i komunikację.

Należy pamiętać o tym, że zaliczenie osoby do znacznego albo umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie wyklucza możliwości zatrudnienia tej osoby u pracodawcy nie zapewniającego warunków pracy chronionej w przypadkach: uzyskania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o przystosowaniu przez pracodawcę stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej lub zatrudnieniu w formie telepracy.
Orzeczenia o niepełnosprawności

Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

W orzeczeniu powiatowego zespołu, poza ustaleniem niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, powinny być zawarte wskazania dotyczące w szczególności:

odpowiedniego zatrudnienia uwzględniającego psychofizyczne możliwości danej osoby,
szkolenia, w tym specjalistycznego,
zatrudnienia w zakładzie aktywności zawodowej,
uczestnictwa w terapii zajęciowej,
konieczności zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby,
korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki,
konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji,
konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji,
spełnienia przez osobę niepełnosprawną przesłanek określonych w art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), który zawiera przesłanki dotyczące możliwości korzystania przez osoby niepełnosprawne z przywilejów w ruchu drogowym, poprzez posiadanie tzw. karty parkingowej.

Opublikowano: 30.08.2006 00:00
Autor: root root (biuro@npc.pl)
Zmodyfikowano: 28.08.2019 08:55
Zmodyfikował: Magdalena Biegańska