Śmidowicz Jan (1879 - 1950)

inżynier, specjalista budownictwa wodnego 

Urodził się w Poznaniu. Wywodził z bardzo patriotycznej rodziny. Jego młodsza siostra była jednym z dziecięcych przywódców słynnego strajku szkolnego we wrześni w 1901 r. On sam szykanowany był w gimnazjum za deklarowanie polskości, jego synowie podczas II wojny Światowej walczyli w AK, w wojsku gen. Andersa i Polskich Siłach Powietrznych na Zachodzie.

Po uzyskaniu wykształcenia i do chwili odzyskania przez Polskę niepodległości pracował w Niemczech. Do Gdyni przybył już w 1920 r., jako przedstawiciel najpoważniejszej wówczas poznańskiej firmy budowlanej - Towarzystwo Robót Inżynierskich S.A - w związku z budową Tymczasowego Portu Wojennego i Schroniska dla Rybaków. Na zawsze związał się z Gdynią, z czasem zakładając własna firmę "Jan Śmidowicz Inżynier. Przedsiębiorstwo Robót Inżynierskich". Jego dziełem były m.in. bocznica kolejowa do powstającego portu, linia kolejowa Gdynia - Kokoszki (dla ominięcia Wolnego Miasta Gdańska), pomost pierwszego Tymczasowego Portu Wojennego i Schroniska dla Rybaków, także dworzec kolejowy wraz z peronami, tunelami i drogami dojazdowymi, magazyny portowe, wodociągi i kanalizacje. Był twórcą nowatorskiej metody budowy nabrzeży portowych i falochronów przy pomocy zatapialnych skrzyń żelbetowych.

W czasie II wojny światowej Niemcy wywłaszczony został z firmy i z domu, a w końcu w 1941 r. wysiedlony z Gdyni. W 1945 r. wrócił do Gdyni, by przystąpić do odbudowy portów, dróg, wiaduktów. W tym celu reaktywował swoją przedwojenną firmę. Ówczesny ustrój nie sprzyjał jednak prywatnej przedsiębiorczości z przedwojennym rodowodem. Firmę upaństwowiono w 1948 r., a inż. Śmidowicza pozbawiono środków do życia. Zmarł w biedzie w 1950 r. w Gdyni. Pochowany na Cmentarzu Witomińskim.